The post COVID water cooler effect : the meaning of interpersonal interaction of peers for the future of work

Abstract

We all need water to thrive. The ‘water cooler’ in the workspace, the device where employees meet to sip water to avoid dehydration and to informally chat with peers, provided employees with such a fountain. Further, the ‘water cooler’ can also be a catalyst for interpersonal living and enriching cultural encounters that turns into social capital within the organization. This might, still further, spark employee’s innovation and, through that, lead to organizational success. A review of literature and current debate is conducted seeking understanding of the phenomenon ‘water cooler’, the serendipitous encounters between co-workers, its effects, status, and development. The intentions are to highlight the forces and circumstances at play, examining them from different perspectives while identifying challenges for leaders, organizations, and the workforce in the future of work. The paper enhances the discussion around the significant role of social interaction and its effect in the world of work, addressing both profound changes in external conditions and the remodelling of working arrangements, exploring the well-being of an emotionally turmoiled workforce and the new emphasis in the leaders’ skillset, consequence of a power shift on the employment market. The paper recognizes the ‘water cooler’ as a catalyst for cultural prosperity, growth of social capital, innovation, and business success while unearthing the organizational and leadership responsibilities in protecting its effects. A spring for a new type of leadership and organizational flourishing.

Við þurfum öll vatn til að dafna. „Vatnskælirinn“ á vinnusvæðinu, vélin þar sem starfsmenn hittast til að sötra vatn til að forðast ofþornun og til að spjalla óformlega við samstarfsfélaga, útvegaði starfsmönnum slíkan gosbrunn. Ennfremur getur „vatnskælirinn“ einnig verið hvati fyrir mannlegt líf og auðgandi menningarfund sem breytist í félagsauð innan skipulagsheildarinnar. Þetta gæti enn frekar kveikt nýsköpun starfsmanna og í gegnum það leitt til árangurs í skipuheildinni. Farið er yfir bókmenntir og núverandi umræðu þar sem leitað er eftir skilningi á fyrirbærinu „vatnskælir“, óformlegum samskiptum og hittinga milli vinnufélaga, áhrifum þess, stöðu og þróun. Ætlunin er að varpa ljósi á krafta og aðstæður sem eru í leik, skoða þau frá mismunandi sjónarhornum og á sama tíma greina áskoranir fyrir leiðtoga, skipuheildir og vinnuafl í framtíðinni í starfi. Ritgerðin eykur umræðuna um mikilvægt hlutverk félagslegra samskipta og áhrif þeirra í atvinnulífinu, fjallar bæði um djúpstæðar breytingar á ytri aðstæðum og endurmótun vinnufyrirkomulags, kannar líðan tilfinningalega órólegs vinnuafls og nýjar áherslur í hæfni leiðtoga, sem er afleiðing valdabreytinga á vinnumarkaði. Ritgerðin viðurkennir „vatnskælirinn“ (fyrirbærið) sem hvata fyrir menningarlega velmegun, vöxt félagsauðs, nýsköpun og velgengni í viðskiptum á sama tíma og hún afhjúpar ábyrgð skipuheilda og leiðtoga til að vernda áhrif þess. Uppspretta nýrrar tegundar forystu og blómstrandi skiplagsheildar.