Viðhorf forstjóra og framkvæmdarstjóra til samþættingar milli vinnu og einkalífs

Abstract

Markmiðið með þessari rannsókn er að kanna viðhorf íslenskra forstjóra ogframkvæmdastjóra til samþættinga vinnu og einkalífs, og hvernig leggja þeir línurnar ífyrirtækjamenningu hvað samþættingu vinnu og einkalífs varðar. Í rannsókninni erbyrjað á því að rekja mannauðsstjórnun í sögulegu ljósi, því mannauðsstjórnun ergrunnurinn að allri þeirri hugmyndafræði sem á eftir kemur. Það er að segja aðstarfsmannastefnu, samþættingu vinnu og einkalífs og fyrirtækjamenningu. Leitast ervið að skilgreina hvað átt er við með mannauðsstjórnun, hvernig það hugtak varð tilog hvaða hlutverki það gegnir í nútíma vinnuumhverfi. Út frá mannauðsstjórahugtakinu er leitast við að gera grein fyrir starfsgæðum, en hugtakið staðfestir ogundirstrikar það hvers vegna er þörf á starfsmannastefnu og því að koma til móts viðstarfsfólkið með samþættingu vinnu og einkalífs.Æðstu stjórnendur eru þeir sem leggja línurnar að fyrirtækjamenningu semfyrirmyndir á hverjum vinnustað. Hægt er að vera með góða starfsmannastefnu ífallegu orði en allt aðra fyrirtækjamenningu á borði.Rannsóknin er megindleg, þátttakendur voru forstjórar og framkvæmdastjórar stærstufyrirtækja landsins. Leitast var við að ná fram viðhorfi þeirra til samþættingar vinnuog einkalífs og átta sig á þeirra eigin hegðun í því samhengi. Niðurstaðan var í grófumdráttum sú að íslenskir forstjórar og framkvæmdastjórar eru frekar jákvæðir gagnvartslíkri samþættingu. Þeir virðast vera meðvitaðir um að bjóða upp á samþættingu ogsýna mikilvægi hennar mikinn skilning. En vinna á sama tíma sjálfir mjög mikið ogleggja því líklega línurnar að fyrirtækjamenningu sinna vinnustaða á móti jákvæðrihugmynd um samþættingu vinnu og einkalífs.