Electronic Waste and Extended Physical vs. Financial Producer Responsibility: A Case Study of Japanese and Canadian Business Practices

Abstract

Electronic waste is the fastest-growing domestic waste stream globally, and actual e-waste generated continues to outstrip projections. With increasing ubiquity and complexity of computing, many non-renewable metals are tied up in end-of-life electronics, creating a vast urban mine of resources ripe for recovery potential, yet hazardous unrecovered. Current legislation at national and international levels widely employs Extended Producer Responsibility (EPR) to control collection and recycling practices, but lack of a clear and universal definition of what constitutes e-waste, well-exploited regulatory loopholes, and complexity of recycling all contribute to poor global management performance. This study explores the effects of physical vs. financial Extended Producer Responsibility on producer practice in two countries – Japan and Canada – favouring different applications of EPR legislation but the same international requirements as parties to the Basel Convention. It further aims to determine and compare the drivers and barriers in each case. Interviews with electronic waste management stakeholders were conducted with a focus on how EPR regulation in each country affects producer practice. In total, 8 interviews were held in Japan and 9 in Canada, as well as one interview with an international ENGO. This study finds that Japan tends to favour the physical application of EPR, while Canada favours financial, however in both cases, regulation is the greatest driver for producer implementation of EPR, consistent with existing literature on the subject. This study presents new drivers and barriers including: pre-emptive legislation and no incentive to improve. Furthermore, the Japanese and Canadian scenarios are classified as suffering from externalities on an insular system and lack of harmonization, respectively. This research addresses a gap in comparative studies across regions which focus on how physical vs. financial EPR affects producer practice. The findings are thus relevant to academia and future studies as well as policymakers seeking to understand how various EPR theoretical mechanisms function in praxis.

Sá úrgangsstraumur sem vex hvað hraðast á heimsvísu er rafrænn úrgangur, en vöxtur slíks úrgangs fer fram úr settum áætlunum. Með aukinni útbreiðslu og margbreytileika tölvuvinnslu, eru margir óendurnýjanlegir málmar bundnir í rafrænum úrgangi þegar líftími raftækja og rafeindabúnaðar er lokið. Þannig myndast svokallaðar þéttbýlisnámur auðlinda (e. urban mines) sem skapa möguleika á endurheimt auðlinda, en ómeðhöndlaður rafrænn úrgangur flokkast til spilliefna. Núverandi löggjöf, bæði á landsvísu og á alþjóðlegum vettvangi, felur í sér víðtæka framleiðendaábyrgð á því stjórna söfnun og endurvinnslu rafræns úrgangs, þó skortir á skilgreiningar á því hver sá úrgangur sé. Þá eru flækjustig og gloppur í reglugerðum misnotaðar sem leiðir til lélegrar niðurstöðu hvað málaflokkinn og meðhöndlun úrgangs varðar. Í þessari rannsókn eru áhrif efnahagslegrar og fjárhagslegrar framleiðendaábyrgðar á framleiðendur skoðuð í tveimur löndum, þ.e. í Japan og Kanada, en þar liggja til grundvallar mismunandi áherslur í löggjöf um framleiðendaábyrgð þó svo að löndin séu bæði aðilar að Basel samningnum um eftirlit með flutningi spilliefna milli landa og förgun þeirra. Þá er markmiðið einnig að ákvarða og bera saman drifkrafta (hvata) og hindranir í umræddum tilvikum. Tekin voru viðtöl við hagsmunaaðila rafræns úrgangs, með áherslu á það hvernig reglugerðir hafa áhrif á framkvæmd framleiðenda í hvoru landi fyrir sig. Alls voru tekin 8 viðtöl í Japan og 9 í Kanada, auk þess einn viðmælandi var frá frjálsum félagasamtökum á sviði umhverfismála. Niðurstaðan leiðir í ljóst að í Japan er áherslan meiri á efnislega framleiðendaábyrgð, en fjárhagslega í Kanada. Í báðum tilvikum er stærsti drifkraftur innleiðingar löggjöf sem er í takt við niðurstöður fræðilegra rannsókna á þessu sviði. Í rannsókninni koma einnig fram nýir drifkraftar og hindranir, þ.e. forvirk löggjöf og skortur á hvötum til umbóta. Einnig koma fram ytri áhrif á einangrað kerfi í Japan og skortur á samræmingu í Kanada. Fræðilegt framlag rannsóknarinnar felst í samanburði á niðurstöðum milli umræddra landa sem beinist að því hvernig efnisleg og fjárhagsleg lagaleg ábyrgð hefur áhrif á starfshætti framleiðenda. Niðurstöður eru mikilvægar fyrir rannsakendur og framtíðarrannsóknir, sem og fyrir stjórnvöld þar sem vilji er til að skilja hvernig mismunandi fræðileg nálgun á viðfangsefnið virkar í daglegri framkvæm.