The anthropology of voluntourism: A new form of benevolence?

Abstract

The popularity of voluntourism has grown in the last two decades, as have research and academic debates on the subject. As a newly emergent practice, voluntourism is ripe for anthropological analysis. This thesis explores the term voluntourism in relation to its predecessors – international development and charity. The three concepts will be approached through a literature review of their history before being compared and contrasted. The goal is to highlight the relationship voluntourism has with its related practices in order to understand the emergence of these new practices and what they mean for philanthropic work. The conclusion shows that even though voluntourism has elements of both development and charity and bears the problematic traditions of its predecessors in certain respects, it is nonetheless a unique practice.

Vinsældir sjálfboðaliðatúrisma (e. voluntourism) hafa aukist til muna síðustu tvo áratugi ásamt rannsóknum og fræðilegri umræðu um efnið. Þar sem sjálfboðaliðatúrismi er nýleg iðkun er hann vænlegur til mannfræðilegrar greiningar. Í þessari ritgerð verður hugtakið sjálfboðaliðatúrismi rannsakað út frá í tengslum þess við alþjóðlega þróunarsamvinnu (e. international development) og góðgerðastörf (e. charity). Þessi þrjú hugtök verða fyrst skoðuð með fræðilegri samantekt á sögu þeirra áður en þau verða borin saman. Markmið ritgerðarinnar er að undirstrika samband sjálfboðaliðatúrisma við skylda iðkun í þeim tilgangi að varpa ljósi á tilkomu þessarar nýju iðkunar og hvaða þýðingu hún hefur fyrir mannúðarstörf (e. philanthropic work). Niðurstaða ritgerðarinnar er sú að jafnvel þótt sjálfboðaliðatúrismi sé skyldur bæði þróunarsamvinnu og góðgerðastörfum, og einkennist að vissu leyti af vafasömum hefðum forvera sinna, þá er hann samt sem áður einstök iðkun.