Monstrous Heroism and the Heroic Monster

Abstract

Undanfarin ár hefur fjölbreytt rannsókn á skrímslum í miðaldabókmenntum notið mikilla vinsælda. Oft hafa skrímslin verið rannsakað frá sjónarhorni fræðikenningu um liminality. Þessi fræðikenning er þó nokkuð þröngsýn; til þess að greina merkingu skrímslanna í íslenskum miðaldabókmenntum getur verið athyglisvert að skoða bæði speki, spádóm og aðstoð sem skrímslin veita söguhetjunum. Oft sýnir söguhetjan sig að vera bæði fáfræðingur og skaðvirkur. Sögur um skrímsla eru þéttofið net af bókmenntum, goðsögnum, og ritúölum. Í þessari ritgerð rannsaka ég þrjár tegundir af skrímslum: Dreka (Fáfnir), risa (í Grottasöngvum) og drauga. Slík skrímsli eru með stórmerkilegu merkingu í frásögnunum: Þau eru nálæg guðdómleika. Hetjan, þvert á móti, verður að skrímsli.