Skortsala og markaðsmisnotkun : undir hvaða kringumstæðum getur beiting skortsölu talist markaðsmisnotkun í skilningi MAR

Abstract

Undir hvaða kringumstæðum getur beiting skortsölu talist markaðsmisnotkun í skilningi MAR?Mörkuðum með fjármálagerninga er ætlað að mynda verð út frá öllum tiltækum opinberum upplýsingum. Mikilvægt er að ólíkar skoðanir mætist á mörkuðum, bæði þær sem eru jákvæðar á þróun markaða og ekki síður þær neikvæðu sem geta unnið gegn bólumyndun og ofrisi. Framkvæma má slíkt með skortsölum. Í kjölfar bankakreppunnar árið 2008 beindist aukin athygli að framkvæmd og fyrirkomulagi skortsölu. Umgjörð þess má nú finna í reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins nr. 236/2012 um skortsölu og tiltekna þætti skuldatrygginga (Skortsölureglugerðin). Augljóslega kann það að skapa freistnivanda meðal þátttakenda á markaði ef þeim er unnt að hafa óeðlileg áhrif á útkomuna gagnvart þeim verðbréfum sem þeir hafa skortselt. Slík hegðun kann þá að falla undir markaðsmisnotkun sem Evrópusambandið hefur lagt bann við. Umgjörð alls þess má nú finna í reglugerð Evrópuþingsins og ráðsins nr. 596/2014 um markaðssvik (MAR). Markmið þessarar ritgerðar er að greina undir hvaða kringumstæðum beiting skortsölu getur talist markaðsmisnotkun í skilningi MAR. Í ritgerð þessari verður greint frá áðurnefndu regluverki, sögu þess og gildissviði og dómaframkvæmd ásamt hagfræðilegum sjónarmiðum er búa að baki slíku regluverki. Álitaefninu er skipt í tvo hluta, annars vegar skortsölu ásamt dreifingu rangra eða misvísandi upplýsinga, og hins vegar skortsölu ásamt viðskiptamisnotkun. Í niðurstöðum ritgerðarinnar kemur fram að þátttakendum á markaði er ekki meinað að birta upplýsingar sem þeir byggja fjárfestingarákvarðanir sínar á. Það fellur ekki undir markaðsmisnotkun nema viðkomandi dreifi röngum eða misvísandi upplýsingum eða geri ekki grein fyrir hagsmunum sem hann kann að hafa. Þegar skoðað er þegar skortstaða er tekin og átt í viðskiptum með fjármálagerningin í framhaldinu er það ekki ólögmætt nema sýnt sé fram á að viðskiptin hafi verið framkvæmd í annarlegum tilgangi og þau hafi eða séu líkleg til að hafa áhrif á verðið eða þá að um hrein og klár sýndarviðskipti hafi verið að ræða.

Under what circumstances can the use of short selling be considered market abuse within the meaning of MAR?Markets with financial instruments are meant to generate price from all publicly available information. That requires that participants can act on optimistic opinions, but it is equally essential that price discovery can incorporate negative opinions. That can be achieved by short selling. Following the banking crisis in 2008 those transactions gathered much greater attention than before. Its framework can now be found in the regulation of the European Parliament and of the Council no 236/2012 on short selling and certain aspects of credit default swaps (the short selling regulation). That can lead to moral hazard for market participants, but they might attempt unnatural influences towards the stocks they have sold short. That kind of behavior can fall under market abuse which the European Union has prohibited. That framework can now be found in the regulation of the European Parliament and of the Council no 596/2014 on market abuse (MAR). The aim of the thesis is to discern under what circumstances the use of short selling can be considered market abuse within the meaning of MAR. This essay will cover the framework, its history and scope and case law along with the economic reasons that formulated it. The subject matter is split into twofold, on one hand short selling along with disseminating false or misleading information, and on the other hand short selling along with trade-based manipulation. The conclusion of the essay will show that market participants are not prohibited to publish their findings on which they base their financial decision on. That does not fall under market abuse unless they disseminate false or misleading information or does not disclose their own interests. With regards to when a short position is taken and then subsequently traded with that cannot be considered an illegitimate behavior unless it can be demonstrated that the transaction was carried out in deceiving purpose and that it gives or is likely to give effect on price or if the transactions are in fact fictitious.