The effect of a 4-week sprint training program on sprint ability of female soccer players: a single-subject research design

Abstract

Introduction: Understanding the evolving requirements of soccer is a key part of implementing an effective training strategy for soccer players. A change in modern soccer has led to an increased number of sprints a player performs, and the total sprint distance he covers during a game. Therefore, a greater emphasis should be placed on improving sprint ability than before.Objectives: 1. To develop a sprint training program for soccer players, A) Measure the effect of the training program on sprint speed, B) Measure the effect of the training program on sprint biomechanicsMethod: Using single-subject design three female football players aged 16-17 were tested in a 10 m-, and 40 m sprint test during a baseline-, and intervention period. Also, video analysis was used to study changes in sprint biomechanics from before and after the intervention.Results: Small improvements were noted in both sprint tests, and in general the sprint times were on a downward trend during the intervention period. In contrast, the changes to sprint biomechanics were more notable. Several variables such as thigh angle at contralateral foot strike, greater thigh lift angle, and minimum knee joint angle saw significant changes after the intervention in both the initial acceleration and maximal velocity.Conclusion: Sprint ability can be altered by a short-term sprint training program, it mainly affects sprint biomechanics, with some variables linked to faster sprinting being improved. Finally, the program can also lead to small improvements in sprinting speed.

Inngangur: Skilningur á síbreytandi kröfum knattspyrnu er lykill partur að því að innleiða skilvirka þjálfunaraðferð fyrir knattspyrnufólk. Breyting í nútíma knattspyrnu hefur leitt til þess að leikmaður framkvæmir fleiri spretti í leik og heildarvegalengd sem hann sprettir hefur einnig aukist. Þessi breyting ætti að leiða til aukinnar áherslu á hlaupagetu leikmanna.Markmið: 1. Að þróa spretthlaups æfingaáætlun fyrir knattspyrnufólk, A) Mæla áhrif æfingaáætlunar á spretthlaupshraða, B) Mæla áhrif æfingaáætlunar á lífaflfræðilega þætti spretthlaupsAðferð: Gerðar voru mælingar á þremur knattspyrnukonum á aldrinum 16-17 ára. Beitt var einliðasniði til að fylgjast með þróun á 10 m- og 40 m hraðapróf yfir grunnskeið og íhlutunarskeið rannsóknarinnar. Einnig var notast við myndbandsgreiningu til að bera saman lífaflfræðilega þætti spretthlaups fyrir og eftir íhlutun.Niðurstöður: Almennt urðu litlar bætingar á spretthlaupshraða í hraðaprófunum, þó var stefnan yfir íhlutunarskeiðið almennt á hraðari tíma. Hins vegar voru greinilegri breytingar á lífaflfræðilegum þáttum spretthlaups. Nokkrar breytur eins og horn læris við snertingu andstæðs fótar, horn á framlyftu læris og lágmarkshorn hnés sáu markverðar breytingar bæði í hröðunar fasa hlaupsins og á hámarkshraða. Ályktanir: Skammtíma spretthlaups æfingaáætlun getur haft áhrif á spretthlaupsgetu. Aðalláhrif æfingaáætlunar eru á lífaflfræðilega þætti og urðu bætingar á breytum sem eru tengdar við aukinn spretthlaupshraða. Að lokum er hægt að segja að skammtíma spretthlaups æfingaáætlun geti einnig leitt til aukins spretthlaupshraða.