Corona crisis effects on Icelandic sport clubs in terms of human resource, finance and structural capacity

Abstract

Managing a sport club has become more complex over the years and no longer realistic to put all the work on volunteers. Sport clubs are having troubles getting the financial and human resources they need, to serve their members. Troubles with financial capacity can have negative effects on human resource, and infrastructure and process capacities, and vice versa. Corona crisis decreased sport clubs’ income and put extra pressure on volunteers. The study explores organizational capacity at Icelandic sport clubs and their preparedness for crisis using an adapted organizational capacity model. Participants were six Icelandic community sport clubs of various size and age, and from different sports. Main findings of the study were that the Corona crisis affected the sport clubs by increasing uncertainty in their operation. Regardless of clubs’ financial status before the pandemic they all were in okay or good situation after the pandemic thanks to extra subsidy from the government. To be better prepared for a new crisis it would probably be beneficial for clubs to secure a long-term funding and it could help to have written policy about how to respond. This study adds to sport management knowledge in Icelandic sport clubs and future research could study organizational capacity deeper by doing interviews.

Rekstur og stjórnun íþróttafélaga hefur orðið sífellt flóknari undanfarin ár. Það er hvorki raunhæft né sanngjarnt að setja slíka vinnu eingöngu í hendur sjálfboðaliða. Íþróttafélög eiga erfitt með að sækja sér það fjármagn og þann mannauð sem þau þurfa til að sinna hlutverki sínu. Fjárhagslegir erfiðleikar geta haft neikvæð áhrif á mannauð og innviði, og öfugt. Kórónuveirufaraldurinn dróg úr tekjum íþróttafélaga og jók pressu á sjálfboðaliða. Í verkefninu var notast við aðlagað módel um getu skipulagsheilda til að kanna getu íslenskra íþróttafélaga til að sinna iðkendum sínum og hvort þau voru undirbúin fyrir kreppu. Til rannsóknar voru sex íslensk íþróttafélög. Þau voru misgömul og með misjafnan fjölda íþróttagreina innan sinna raða. Helstu niðurstöður verkefnisins voru að Kórónuveirufaraldurinn dróg úr fyrirsjáanleika í rekstri félaganna. Fjárhagsstaða allra félaganna var góð lok faraldursins óháð því hversu sterk eða veik hún var fyrir faraldurinn. Því má þakka auka fjárframlögum frá hinu opinbera. Til að vera betur undirbúin fyrir næstu kreppu væri ráð fyrir íþróttafélög að reyna að tryggja sér langtíma fjármögnun og eiga skriflega viðbragðáætlun. Verkefnið bætir við þekkingu á íþróttastjórnun á Íslandi og í framhaldinu væri forvitnilegt að kafa dýpra í efnið með rannsókn sem byggði á viðtölum.