„Fyrir lífinu, dauðanum, ástinni, okkur. Gömlum sárum.“ Hinsegin form, frásagnarháttur og fræði í leikverki Evu Rúnar Snorradóttur, Góða ferð inn í gömul sár

Abstract

Leikverkið Góða ferð inn í gömul sár er heimilda- og upplifunarverk eftir Evu Rún Snorradóttur sem fjallar um HIV faraldurinn á Íslandi, faraldur sem lagðist hvað þyngst á homma. Verkið fjallar á óhefðbundinn og hinsegin hátt um hinsegin tilveru í fortíð og nútíð með notkun mósaíks af frásögnum, bæði skálduðum og raunverulegum. Eva Rún nýtir hinsegin frásagnarhátt í verkinu ásamt því að sækja í hefð heimildaleikhúss og leikhúss hins raunverulega. Verkið er hinsegin að formi til og skiptist í tvo hluta, hljóðverk sem hlustað er á heima við og sviðsverk sem sett er á svið í Borgarleikhúsinu. Form verksins er hinsegin á margan hátt og byggir á þeim grunni að mörk eru máð á milli hinna ýmsu tvennda; áhorfenda og leikara, persónulegs og opinbers rýmis, sviðs og salar.Úr verkinu má lesa notkun á hinum ýmsu hugmyndum úr hinsegin fræðum, svo sem hugmyndum Jack Halberstams um hinsegin tíma og rými og hugmyndum Eve Kosovsky Sedgwick um hinsegin gjörningshátt. Í þessari ritgerð er rýnt í Góða ferð inn í gömul sár út frá þessum hugtökum ásamt því að form þess er skoðað sem hinsegin leið til þess að nálgast viðfangsefni þess.