n-3 Polyunsaturated Fatty Acids and the Risk of Postoperative Atrial Fibrillation

Abstract

Gáttatif er algengasta hjartsláttatruflunin eftir hjartaskurðaðgerð en orsakir þess eru ekki að fullu kunnar. Fyrri rannsóknir hafa bent til gagnsemi ómega-3 fjölómettaðra fitusýra (FÓFS), helstu fitusýrursjávarafurða, til að fyrirbyggja gáttatif eftir hjartaaðgerð. Markmið þessarar rannsóknar var að kanna hvort skammtímameðferð með ómega-3 FÓFS hylkjum hafi áhrif á tíðni gáttatifs hjá sjúklingum eftir opna hjartaskurðaðgerð. Auk þess að kanna tengsl á hlut ómega-3 FÓFS í blóði við tilkomu gáttatifs, var tengsl þess við bólguþáttinn C-reaktív prótín (CRP)kannað.Rannsóknin var framsýn, slembiröðuð, tvíblind, lyfleysustýrð klínísk rannsókn. n-3 FÓFS meðferð var hafin 5-7 dögum fyrir opnahjartaskurðaðgerð. Blóðsýni voru tekin úr hverjum sjúklingi við upphaf meðferðar (grunngildi), rétt fyrir aðgerð og á þriðja degi eftir aðgerð. Heildarfituefni voru einangruð úr lípópróteinum, fosfólípíðin aðgreind frá öðrum fituefnum á þunnlagsskilju og fitusýrusamsetning fosfólípíða ákvörðuð í gasgreini. Styrkur CRP var mældur í upphafi meðferðar, réttfyrir aðgerð og eftir aðgerðina. Endapunktur var tilfelli gáttatifs semstóðu lengur en fimm mínútur samkvæmt hjartasírita.Við meðferðina hækkaði hlutur ómega-3 FÓFS í plasma fosfólípíðum sjúklinga sem fengu virka meðferð en lækkaði hjá þeim semfengu lyfleysu. Enginn munur var á tilfellum gáttatifs þegar bornir vorusaman sjúklingarnir sem fengu ómega-3 FÓFS og þeirra sem fengu lyfleysu (54.2% á móti 54.1%). Sjúklingarnir sem fengu gáttatif vorueldri (69 (45-82) ár á móti 65 (43-79) árum, P=0.001) og með lægri líkamsþyngdarstuðul (BMI) (26.7 (17.2-38.1) kg/m2 á móti 28.3 (20.9-341.3) kg/m2, P<0.05) borið saman við þá sem ekki fengu gáttatif. Enginn munur var á hlut eikósapentaen sýru (EPA, 20:5n-3), dókósapentaen sýru (DPA, 22:5n-3), og dókósahexaen sýru (DHA, 22:6n-3) í plasmafosfólípíðum milli hópanna tveggja á öllum tímapunktum, en þó var heildar hlutur ómega-3 FÓFS hærri á þriðja degi eftir aðgerð hjá þeim sem fengu gáttatif borið saman við þá sem ekki fengu gáttatif (P<0.05). Þeirsjúklingar sem fengu gáttatif voru með hærri styrk CRP eftir aðgerð boriðsaman við þá sem fengu ekki gáttatif (219.0 (36.0-471.0) mg/L á móti 195.0 (34.9-370.0) mg/L, P<0.05). Fjölþátta lógistísk aðhvarfsgreining sýndi að hækkandi aldur (OR (95% CI)=1.073 (1.033-1.114), hæstistyrkur CRP eftir aðgerð (OR (95% CI)=1.006 (1.002-1.010) og aðgerðönnur en einföld CABG aðgerð (OR (95% CI)=2.590 (1.133-5.921) spáðu fyrir um tilkomu gáttatifs eftir aðgerð. Hærri BMI (OR (95% CI)=0.896(0.815-0.985) og reykingar (OR (95% CI)=0.405 (0.169-0.994) sýnduhins vegar marktæk tengsl við lægri áhættu á gáttatifi eftir aðgerð.Niðurstöður rannsóknarinnar benda til þess að skammtímameðferðmeð ómega-3 FÓFS fyrir og eftir opna hjartaaðgerð hafi ekki áhrif á tíðnigáttatifs hjá sjúklingum sem gangast undir opna hjartaskurðaðgerð. n-3FÓFS meðferð hafið ekki lækkandi áhrif á styrk CRP eftir aðgerð hjásjúklingum með gáttatif. Aftur á móti styðja niðurstöðurnar fyrrirannsóknir að bólga gæti átt þátt í meinmyndun gáttatifs eftir opnahjartaskurðaðgerð.

Postoperative atrial fibrillation (POAF) is the most common cardiacarrhythmia following an open heart surgery but its pathophysiology is complex and not fully understood. Studies have shown that marine n-3 polyunsaturated fatty acids (PUFA) might have a beneficial effect on therisk of POAF. The aims of this study were to examine the effect of shorttermn-3 PUFA treatment on the incidence of POAF in patients following open heart surgery. Furthermore, to investigate the association between n-3 PUFA levels in blood, the inflammatory marker C-reactive protein(CRP) and POAF. This was a randomized, double-masked, placebo-controlled, clinical trial. n-3 PUFA treatment was initiated 5-7 days prior to surgery.Blood samples were obtained from each patient at baseline, immediately before surgery (preoperatively) and on the third postoperative day. Totallipids were extracted from lipoproteins, phospholipids (PL) separatedfrom other lipid components on a thin-layer chromatography plate, andthe fatty acid composition determined by using a gas chromatograph.CRP was measured at baseline, pre-and postoperatively. The studyendpoint, POAF, was defined as an episode lasting more than fiveminutes by continuous electrocardiographic monitoring.The short-term n-3 PUFA treatment increased the n-3 PUFAlevels in plasma PL of the patients the active treatment group (n-3 PUFAgroup) but the levels decreased in the placebo group. No difference in theincidence of POAF was observed between the n-3 PUFA and placebogroups (54.2% versus 54.1%, respectively). The patients who developedPOAF (POAF group) were older (69 (45-82) years versus 65 (43-79)5years, P=0.001) and their body mass index (BMI) was lower (26.7 (17.2-38.1) kg/m2 versus 28.3 (20.9-41.3) kg/m2, P<0.05) compared to thosewho did not develop POAF (no POAF group). At all the three timepoints, no differences were found in the proportions of eicosapentaenoicacid (EPA, 20:5n-3), docosapentaenoic acid (DPA, 22:5n-3), anddocosahexaenoic acid (DHA, 22:6n-3) in plasma PL between the twogroups, except for the total n-3 PUFA proportion at the thirdpostoperative day which was higher in the POAF group compared to theno POAF group (P<0.05). The peak postoperative CRP concentrationwas higher in the POAF group compared to the no POAF group (219.0(36.0-471.0) mg/L versus 195.0 (34.9-370.0) mg/L, respectively, P<0.05).Multivariable logistic regression analysis showed that advanced age (OR(95% CI)=1.073 (1.033-1.114), peak postoperative CRP concentration(OR (95% CI)=1.006 (1.002-1.010) and operative procedure, other than asimple CABG (OR (95% CI)=2.590 (1.133-5.921), were predictors ofPOAF. Higher BMI (OR (95% CI)=0.896 (0.815-0.985) and smoking(OR (95% CI)=0.405 (0.169-0.994) were however, associated with a lower risk of developing POAF.In conclusion, this study indicates that short-term use of n-3 PUFA supplements prior and post an open heart surgery does not reduce the risk of POAF. n-3 PUFA treatment was not found to have beneficial effectson lowering peak postoperative CRP levels in patients with POAF. However, this study supports the notion that inflammation may play a role in the pathogenesis of POAF.