Hvenær og á hvaða hvaða forsendum ættu stúlkur sem æfa handknattleik og knattspyrnu samtímis að velja á milli greina?

Abstract

Að stunda tvær eða fleiri íþróttagreinar á uppvaxtarárum hefur marga kosti í för með sér, sérstaklega ef íþróttirnar eru líkar innbyrðis að einhverju leiti. Handknattleikur og knattspyrna eru einmitt íþróttir sem líkjast innbyrðis og hafa iðkendur sem stunda þessar íþróttir samtímis oftar en ekki yfirburði á aðra leikmenn. Verkefnið er unnið út frá kenningum um takmarkanir á hreyfingar okkar sem skiptist í þrjá þætti; einstaklinginn, umhverfið og verkefnið sem er unnið með hverju sinni. Allir þessir þættir verka á hvorn annan í hreyfingu ungmenna og hefur þessum kenningum verið beitt á sviði íþróttavísinda á undanförnum árum. Markmiðið er að skilja betur flókin samspil íþróttamanna, umhverfisins og verkefnisins. Þegar stúlkur sem stunda handknattleik og knattspyrnu koma að þeim tímapunkti í sínu lífi að þurfa að velja á milli greinanna tveggja getur margt spilað inn í. Þættir eins og þroski, hormónar, stuðningur foreldra og þjálfara eru dæmi um þætti sem geta haft mikil áhrif á val leikmanna. Í ritgerð þessari verður farið yfir þessa þætti ásamt fleiri breytum sem geta haft áhrif á val stúlkna á milli handknattleiks og knattspyrnu. Álykta má að skemmtanagildi og utanumhald séu þættir sem spila stóran þátt í vali þeirra á milli greinanna tveggja.