Skattskyldur hagnaður fastrar starfsstöðvar

Abstract

Í ritgerðinni er tekið fyrir að skoða hvaða reglur gilda á Íslandi um það sem varðar hvernig ákvarða skuli hagnað sem skuli úthluta til fastrar starfsstöðvar, sem starfrækt er hér á landi, af hálfu fyrirtækis sem er heimilisfast í öðru ríki innan OECD. Umfjöllun ritgerðarinnar fer yfir hvort tvísköttunarmódel OECD hafi verið innleitt hér sem skyldi, þ.e. hvort hin viðurkennda aðferð OECD (e. Authorized OECD approach) teljist gilda hérlendis, sem fjallar um hvernig ákvarða skuli hagnað fastrar starfsstöðvar.Færð eru rök fyrir því að framangreind aðferð AOA sé innleidd í íslensk lög. Felst það í því að föst starfsstöð telst skattalega sjálfstætt fyrirbæri, sbr. 4. tölul. 2. mgr. 3. gr. laga um tekjuskatt nr. 90/2003 (tsl.), en slíkt er forsenda fyrir beitingu á aðferð AOA, sem framkvæmd er í tveimur skrefum: Skref eitt felst í að framkvæma staðreynda- og virknigreiningu á hinu ímyndaða sjálfstæða fyrirtæki (föstu starfsstöðinni), en þar er borin kennsl á áhættu, eignum og innri viðskiptum milli hins ímyndaða sjálfstæða fyrirtækis (föstu starfssöðinnar) og erlenda fyrirtækisins sem í reynd starfrækir föstu starfsstöðina. Skref 2 felst síðan í því að verðmeta andlag þess sem greining í skrefi 1 leiddi fram.Var komist að þeirri niðurstöðu að skref 1 og 2 rúmast innan 57. gr. tsl., sbr. 3. gr. a tsl., en í ritgerðinni var talið að skref 1 mætti vera skýrara í íslenskum lögum, einkum til að samræma AOA reglur innan OECD.

The thesis examines the rules that apply in Iceland regarding how to determine the profit that should be allocated to a permanent establishment operating in Iceland by a company that is resident in another country within the OECD. The thesis examines whether the double taxation model of the OECD has been properly implemented, i.e. whether the authorized OECD approach is considered valid in Iceland with regard to the decision on the distribution of profits to permanent establishments.The text argues that the AOA method has been implemented to some extent in Icelandic law. This means that a permanent place of business is considered an independent entity for tax purposes, as stated in Article 3(2) Number 4 of the Income Tax Act no. 90/2003, which is a prerequisite for the application of the AOA method. The AOA method is carried out in two steps: Step one involves a factual and functional analysis of the hypothetical independent company (permanent establishment), identifying risks, assets, and internal transactions between the hypothetical independent company (the permanent establishment) and the foreign company. The second step involves valuing that which was analyzed in step one.The text concludes that steps 1 and 2 fit within Article 57 of the Income Tax Act no. 90/2003, as well as Article 3a of the same act. However, the thesis suggests that step 1 could be clearer in Icelandic law, especially to ensure consistency with AOA rules within the OECD.