Fegurðin í hinu náttúrulega

Abstract

Má mögulega líta á það sem svo, að í náttúrunni búi einskonar upprunaleg fegurð? Að fegurð náttúrunnar sé grunnuppistaða allrar annarrar fegurðar? Útgangspunktur minn í ritgerðinni er að upplifun fegurðar í náttúrunni sé upprunaleg og sönn tilfinning, einskonar kjarnatilfinning sem mikilvægt er að fanga við listsköpun. Á grundvelli þessa mætti segja að hin sanna fegurðarupplifun sé sprottin úr sambandi manns og náttúru, að fegurðarhugtakið sé fremur náttúrulegt en listrænt. Að við lærum fyrst og síðast að meta fegurðina í gegnum náttúruupplifun.Í þessari ritgerð skoða ég fegurðarhugtakið í víðu samhengi, bæði í sögulegu og fræðilegu ljósi og tengsl þess við listsköpun og hönnun. Ég skoða sérstaklega hugtak eins og ægifegurð og hið háleita og hvernig fegurðarupplifun í náttúrunni getur haft áhrif á okkur. Minnt er á hversu mikilvæg náttúran er okkur, til að sækja hugljómun og sköpunarkraft og það hversu verðmæt hún er og verndargildi hennar því mikið. Orðið fegurð og hugtakið þar að baki er sannarlega ekki einhlítt og það getur haft mismunandi merkingu eftir stað og stund. Markmiðið er því ekki það, að nálgast ákveðna niðurstöðu eða sannleika um hvernig rétt er að skilgreina hugtakið fegurð. Tilgangurinn er fremur sá að fjalla um hvernig megi virkja og nýta fegurðartilfinninguna við sköpun og hönnun. Að fegurðin felist í sköpunarferlinu sjálfu fremur en eiginleikum verksins eða einhverjum ákveðnum endapunkti.