Navigating Indonesia‘s Marine Protected Area Expansion: Examining the Realities of MPA Governance in East Flores Regency, East Nusa Tenggara

Abstract

As the nation rapidly expands its Marine Protected Areas (MPA) network to meet the 2030 target of 32.5 million ha, the dual role of MPAs as conservation tools and instruments for development in remote coastal communities creates a delicate balance. The East Flores Marine Protected Area represents the challenges inherent in marine biodiversity conservation policies in Indonesia. Interviews with stakeholders in East Flores reveal resource contestation and management challenges within the MPA, primarily threatened by overexploitation and destructive fishing methods. The shift in authority from regency to provincial government exacerbates issues, leading to slow bureaucracy and insufficient support. In response, NGOs and grassroots movements have filled the governance vacuum, collaborating to protect marine ecosystems and species. However, stakeholder legitimacy remains low due to perceived ineffectiveness and neglect from the government. The MPA management struggles with systemic issues, including cultural barriers, economic pressures, and political legacies, hindering effective conservation. Fishermen, especially the Bajo ethnic group, face challenges in adopting sustainable practices due to financial constraints and cultural identity. Cultural aspects, ingrained during the Soeharto era, contribute to bureaucratic inefficiency. Successful MPA management necessitates institutional capacity building, a multistakeholder platform, and improved governance. The multifaceted challenges in East Flores underline the need for further research addressing social and cultural dimensions for a more comprehensive and balanced management approach.

Æ fleiri strand- og sjávarsvæði vítt og breitt um Indónesíu hafa verið skilgreind sem friðlýst verndarsvæði og er markmiðið að árið 2030 munu þau ná yfir 32,5 milljón hektara. Eitt dæmi um slíkt svæði er á Austur-Floreseyjum og er það viðfangsefni þessarar ritgerðar. Það gefur góða sýn inn í þær áskoranir sem felast í hvers kyns stefnumótun sem hefur það að markmiði að vernda líffræðilegan fjölbreytileika sjávar. Í því felst að huga þarf að jafnvægi á milli annars vegar verndunarsjónarmiða og hins vegar að stuðla að þróun og uppbyggingu í afskekktum strandbyggðum og eyjasamfélögum. Tekin voru viðtöl við hagsmunaaðila á Austur-Floreseyjum sem leiddu í ljós að ágreiningur væri um hvernig nýta ætti náttúruauðlindir á svæðinu og þær áskoranir sem huga þarf að þegar kemur að verndun náttúrunnar, einkum sem viðkemur ofveiði með eyðileggjandi veiðiaðferðum. Þar að auki hefur flutningur þessa verkefnis frá miðlægri stjórnsýslu eyjarinnar til héraðsstjórna stuðlað að ófullnægjandi árangi sökum lítils stuðnings og skorts á stjórnsýsluþekkingu. Til að bregðast við því hafa frjáls félagasamtök og grasrótarhreyfingar fyllt tómarúmið og unnið saman að því að vernda vistkerfi og lífríki sjávar. Þessir hagsmunaaðilar hafa hins vegar ekki sama lögmæti og héraðstjórnir og fá lítinn stuðning frá stjórnvöldum. Það má því að segja að stjórnun friðlýstra svæða á borð við þau sem um ræðir í þessari ritgerð glími við kerfisbundin vandamál. Þættir sem koma í veg fyrir skilvirka vernd tengjast menningu og siðum, efnahagsmálum og svo hinni pólitísku arfleifð. Sjómenn, sérstaklega þeir sem tilheyra Bajo þjóðflokkinum, standa frammi fyrir áskorunum um að tileinka sér sjálfbærar veiðiaðferðir. Það sem stendur í vegi fyrir því eru einkum fjárhagslegir þættir en einnig sú staðreynd að núverandi veiðiaðferðir tengjast menningu og sjálfsmynd þeirra. Stjórnsýsluhættir sem þróuðust í tíð Soeharto, skrifræði og spilling, hafa einnig dregið undan skilvirkni verndunarstarfs. Eins og rætt verður frekar í ritgerðinni þá krefst árangursrík innleiðing verndunarstefnu stofnabundins stuðnings, góðra stjórnsýsluhátta og samráðsvettvangs þeirra sem málið varðar. Þessar áskoranir eru sýnilegar á Austur-Floreseyjum og verða ræddar frekar í ritgerðinni. Þær gefa einnig til kynna þörfina á frekari rannsóknum sem taka mið af félagslegum og menningarlegum þáttum.