Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/4632
Í þessari ritgerð er fjallað um fjársvikaákvæði 248. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, hér eftir skammstafað hgl. Sjónum er einkum beint að svikaþátt þess ákvæðis og leitast við að tengja það við ólögmæt viðskipti manna sem eru í stöðu innherja, þ.e. innherjasvik skv. XIII. kafla laga um verðbréfaviðskipti nr. 108/2007, hér eftir skammstafað vskl. sem og ákvæði sömu laga um markaðsmisnotkun, 117. gr. vskl. Fjallað er almennt um fjársvikaákvæði 248. gr. hgl. sem og stiklað á stóru í sögu þess ákvæðis en skilmerkileg greinargerð væri efni í aðra ritgerð. Einkum er leitast við að skilgreina villu og svikaþátt sem er í ákvæðinu og gerir það að því broti sem það er og einnig farið yfir stöðu þess innan auðgunarbrotakafla hegningarlaganna. Þá er leitast við að tengja saman þær upplýsingar sem innherjar fá og notast við í viðskiptum sínum, einkum hlutabréfaviðskiptum, við grandlausa aðila við framangreindan svika- og villuþátt. Þá er helstu hugtökum XIII. kafla laga um verðbréfaviðskipti nr. 108/2007 gerð skil sem og stuttlega farið yfir tildrög lagasetningar á þessu sviði. Dómur Héraðsdóms Reykjavíkur nr. 601/2001 er skoðaður en hann er einn af fáum dómum þar sem reynt hefur á ákvæði innherjasvika fyrir dómi. Fjallað er um þann formlega og efnislega mun sem er á ákvæðunum og afbrotin flokkuð eftir flokkunaraðferð refsiréttarins. Að lokum er farið í hvers vegna þörf var á sérákvæði um innherjasvik með tilliti til efnisþáttar fjársvika.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
B.A.ritgerð GRÍ.pdf | 278.56 kB | Opinn | Heildartexti | Skoða/Opna |