Réttarúrræði í EB og EES rétti: Samanburður á öflun forúrskurðar í EB rétti og beiðni um ráðgefandi álit í EES rétti

Abstract

Frávik frá ráðgefandi áliti af hálfu innlends dómstóls felur ekki aðeins í sér fyrirsjáanlegt brot gegn skuldbindingum viðkomandi ríkis samkvæmt EES-samningnum sem kallað getur aðgerðir af hálfu ESA og hugsanlega höfðun samningsbrotamáls; slíkt frávik gengur einnig í berhöggi við hollustuskyldu aðildarríkjanna samkvæmt 3. gr. EES-samningsins með því að brjóta gegn meginmarkmiðum samningsins. Það er því erfitt að komast fram hjá þeirri niðurstöðu að dómstólum aðildarríkjanna beri lagaleg skylda til þess að fara að ráðgefandi áliti sem EFTA-dómstóllinn hefur látið uppi um túlkun EES-reglna. Skv. framangreindu fullyrðir Skúli Magnússon að ráðgefandi álit eru bindandi og aðildarríkjum ber lagaleg skylda til að fylgja úrlausnum dómstólsins. Fleiri vilja þó jafnframt ganga lengra. John Temple Lang telur ekki aðeins að viðkomandi dómstóll EFTA-ríkis sé skylt að fylgja áliti EFTA- dómstólsins heldur beri dómstólum í öllum EES- ríkjum að virða fordæmisgildi ráðgefandi álits.