Survivors of sexual violence : experience and secondary victimization within the Icelandic legal system

Abstract

Sexual violence is an extensive and widespread public health concern worldwide. However, it still has the lowest reporting rate of all crimes. Reporting rates are influenced by factors such as lack of evidence, fear of vengeance or hostility from the perpetrator, or even disbelief and victim-blaming from the legal system. Data suggest that over 50% of survivors describe negative experiences while seeking justice or assistance, and they are at greater risk of experiencing secondary victimization. This qualitative study aims to examine the experience of sexual violence survivors of reporting the crime and their encounter with the Icelandic legal system, with the research question: “How do survivors of sexual violence experience reporting the crime to the police and all legal procedures that ensue?”. Seven participants were interviewed, all of whom had reported a sexual crime and reached a verdict in their case. Participants described negative experiences such as shattered expectations, broken promises, limited information disclosure, and adverse feelings fueled by uncertainty. Results suggest that survivors might be experiencing secondary victimization in the Icelandic legal system and that improvements are necessary to improve their experience and encourage more survivors to report. Findings highlight the need for further research and enhanced training of legal professionals. Keywords: Sexual violence, survivors, secondary victimization, police attitudes, victim blaming

Kynferðislegt ofbeldi er mannréttindabrot og umfangsmikið áhyggjuefni á heimsvísu en þó er þessi tegund ofbeldis hvað minnst tilkynnt til lögreglu. Ýmsir þættir hafa áhrif á það hvort að þolandi tilkynni, t.d. skortur á sönnunargögnum, ótti við hefnd eða viðbrögð geranda, ótti við hlutdrægni, vantrú eða þolendaskömmun af hálfu lögreglu. Rannsóknir gefa til kynna að yfir 50% þolenda hafi neikvæða upplifun af því að leita réttar síns eða aðstoðar og að slíkt ferli geti aukið líkur á viðbótaráfalli. Markmið þessarrar eigindlegrar rannsóknar var að kanna reynslu þolenda af því að tilkynna brotið og upplifun þeirra af íslensku réttarkerfi, með rannsóknarspurningunni: „Hvernig upplifa þolendur kynferðisofbeldis að tilkynna brotið til lögreglu og öll önnur lagaleg ferli sem fylgja?“. Tekin voru viðtöl við sjö þolendur kynferðisofbeldis sem höfðu tilkynnt brotið til lögreglu og fengið úrskurð í málinu. Þátttakendur lýstu neikvæðum reynslum eins og brostnum væntinum og loforðum, takmarkaðri upplýsingagjöf og neikvæðum tilfinningum vegna óvissu. Niðurstöður benda til þess að þolendur gætu verið að upplifa viðbótaráfall í íslensku réttarkerfi og að úrbætur eru nauðsynlegar til að bæta reynslu þeirra en einnig til að hvetja fleiri þolendur til að tilkynna. Niðurstöður undirstrika mikilvægi frekari rannsókna og viðeigandi þjálfunar fyrir fagfólk í þessum málaflokki.Lykilorð: Kynferðislegt ofbeldi, þolendur, viðbótaráfall, viðmót lögreglu, þolendaskömm