ADHD and the criminal justice system : Icelandic police officers perceptions, understanding and experiences of Neurodiversity

Abstract

The aim of this research is answering what the Icelandic police know about ADHD, and if they receive any education or training on the matter. It will also be looking into if there is a typical or regular event or incident in which Icelandic police officers encounter people with ADHD. This thesis will explore the barriers of a police officer with ADHD in their work environment. Given there is so little research that has been made about the relationship between ADHD and the police, the best way to approach the study was with a qualitative research method. The information was collected by conducting interviews and then using thematic analysis to analyse the data. The results show that police officers do not receive any education about ADHD from their police training or education. Their knowledge about ADHD derives from incidents at work, a co-worker diagnosed with the disorder or their own personal lives, whether it is an education they have sought themselves, close family member that have the diagnosis or they, themselves. The conclusion is that police officers should be receiving education about ADHD. The fact that 60% of Icelandic prisoners have ADHD, the fact that ADHD is the most common behavioural disorder and the fact that the medication used for ADHD symptoms is a known gateway to drug abuse, only emphasizes the importance and relevance of ADHD to the police. Since the police education has been raised to University level, the opportunity to include education on mental health in their studies should be taken.

Markmið þessarar rannsóknar var að komast að því hvaða þekkingu lögreglan á Íslandi hefði á ADHD, og ef lögreglumenn hefðu hlotið einhvers konar þjálfun eða menntun varðandi röskunina. Einnig var kannað hvort það væri einhver dæmigerður eða reglulegur atburður eða atvik þar sem íslenskir lögreglumenn eiga við einstaklinga sem eru með ADHD. Þessi ritgerð kannar hindranir lögreglumannsins með ADHD í sínu vinnuumhverfi. Í ljósi þess að það er lítið af rannsóknum sem gerðar hafa verið um samband ADHD og lögreglunnar, þá var eigindleg rannsóknaraðferð talin besta leiðin til þess að nálgast rannsóknarefnið. Upplýsingum var safnað saman með því að taka viðtal og nota síðan þemagreiningu til þess að greina gögnin. Niðurstöðurnar sýna að lögreglumenn fá enga fræðslu um ADHD hvorki frá lögreglu eða náminu. Þekking þeirra af ADHD stafar af þeim atvikum sem eiga sér stað í vinnunni, umgengni vinnufélaga þeirra sem eru greindir með röskunina eða í þeirra persónulega lífi, hvort sem um er að ræða menntun sem þeir sækja sér sjálfir, á eigin vegum, eða fjölskyldumeðlimir sem hafa greininguna eða þeirra eigin greining. Niðurstaðan er sú að lögreglumenn ættu að fá fræðslu um ADHD. Sú staðreynd að 60% íslenskra fanga eru með ADHD; sú staðreynd að ADHD er algengasta hegðunarröskunin; og sú staðreynd að lyfin sem notuð eru við ADHD eru þekkt til þess að leiða til frekari vímuefnanotkunar, undirstrikar og leggur áherslu á mikilvægi ADHD fyrir lögreglunni. Þar sem lögreglumenntun hefur verið færð upp á háskólastig, finnst ekki betra tækifæri en einmitt núna til þess að fræða íslenska lögreglumenn um geðheilbrigði og innleiða þá fræðslu í þeirra nám.