Coastal classification of Jones sound in the Canadian High Arctic

Abstract

In the rapidly warming Arctic, coastal environments are increasingly vulnerable to climate change, which has profound implications for both local ecosystems and Inuit communities. This study addresses these challenges by developing a coastal classification system for Jones Sound, Nunavut, a critical and previously under-researched area in the Canadian High Arctic. The mapping was conducted using a remote-sensing based approach that integrates theoretical principles to analyze a combination of data sources. This included open-source historical helicopter survey data from 1983, covering 43% of Jones Sound's coastline, alongside contemporary aerial and satellite imagery, various coastal features were mapped along a 2923- kilometer coastline. The coastline was categorized into four geographic regions— Coburg Island, Devon Island, Ellesmere Island, and North Kent Island— revealing diverse coastal features, including rocky cliffs with unconsolidated sediment (37.4%), beach terraces (37.6%), and deltas (7.1%). These findings highlight the strong influence of glacial and geological processes, reflecting the complex interactions between glacial activity, sediment dynamics, and coastal geomorphology. The study emphasizes the vulnerability of low-lying coastal areas, which are critical for Inuit livelihoods and ecological habitats, to climate-driven changes such as sea ice decline and permafrost thaw. The resulting classification system not only enhances the understanding of the spatial distribution and the region’s coastal dynamics but also provides valuable insights for Inuit communities, coastal managers, and policymakers to guide sustainable management of Jones Sound’s biophysical coastal systems in response to accelerating environmental changes.

Á ört hlýnandi norðurslóðum er strandumhverfi sífellt viðkvæmara fyrir loftslagsbreytingum, sem hefur djúpstæð áhrif á bæði staðbundin vistkerfi og samfélög inúíta. Þessi rannsókn tekur á þessum áskorunum með því að þróa strandflokkunarkerfi fyrir Jones-sund, Nunavut sem er einstakt strandvistkerfi á Kanadíska hánorðurskautssvæðinu. Með því að greina opið sögulegt gagnasett (1983) úr skámyndakönnun úr þyrluflugi sem þekur 43% af strandlengjunni af Jones-sundinu ásamt samtíma loft- og gervihnattamyndum voru ýmsir strandþættir kortlagðir meðfram 2923-kílómetra strandlengju. Til lýsingar á breytileika í fjörum í strandkerfum var strandlengjan flokkuð í fjögur aðgreind landfræðileg svæði: Coburg-eyja, Devon-eyja, Ellesmere-eyja, og North Kent-eyja. Niðurstöðurnar sýna dreifingu ýmissa landmótunarlegra þátta og varpa ljósi á mynstur og fjölbreytni á hverri eyju. Jones-sund sýnir návist verndaðra og opinna stranda, bergklettar með ósamstætt set eru ríkjandi (37,4%). Strandbakkar með eða án grjótklappa (37,6%) og óseyrar (7,1%) voru skilgreind til að leggja áherslu á mikilvægi lágt liggjandi strandkerfa til notkunar manna. Þessar niðurstöður undirstrika sterk áhrif jökla og jarðfræðilegra ferla, sem endurspegla flókið samspil jöklavirkni, gangverki sets og jarðformfræði stranda. Rannsóknin leggur áherslu á varnarleysi lágliggjandi strandsvæða, sem eru mikilvæg fyrir lífsviðurværi inúíta og vistfræðileg búsvæði, fyrir loftslagsdrifnum breytingum eins og hnignun hafíss og þíðingu sífrera. Flokkunarkerfið sem myndast eykur ekki aðeins skilning á dreifingu landsvæðisins og strandvirki svæðisins heldur veitir það einnig dýrmæta innsýn fyrir samfélög inúíta, strandstjórnendur og stefnumótendur til að leiðbeina sjálfbærri stjórnun lífeðlislegra strandkerfa Jones Sound til að bregðast við hraðari umhverfisbreytingum.