The Current State of Crisis Management Within Icelandic Schools: Responding to Violence Against Children

Abstract

This paper explores crisis management in schools regarding violence against children. It aims to understand the current state of this significant subject and the importance of the school environment in that regard. Schools and school staff must be well prepared to respond adequately if they suspect a child is being subjected to violence. The author conducted a literature review of studies that explored crisis management, crisis management in schools, and violence against children. Then, the different crisis plans available to schools were examined, as well as the legal environment in Iceland concerning violence against children. Lastly, to explore violence against children and the role of schools in more depth, a questionnaire was sent out to teachers in Hjallastefnan. The questionnaire explored numerous factors, such as teacher experience and confidence in dealing with violence against children, support from superiors, and whether teachers need more education. The findings of this paper showed that violence against children is a prevalent issue in Iceland that requires immediate action. The author found that crisis plans for schools are very much driven by the legal environment in Iceland, especially the legal duty of teachers to report violence against children. The available crisis plans need to go beyond just the duty to report, and the resources available do not do that enough. The results also indicated that teachers want and need more education regarding violence against children. Furthermore, teachers at Hjallastefnan have suspected that a child they work with is being subjected to violence, proving the prevalence of violence against children in Iceland and the need for further action. Lastly, the author of this paper utilized the findings of this paper to create and design suggestions for improvement on crisis plans available for teachers in Icelandic schools.

Ritgerð þessi fjallar um áfallastjórnun innan skóla í tengslum við ofbeldi gegn börnum. Markmið ritgerðarinnar miðar að því að skilja núverandi stöðu áfallastjórnunar í skólum, sérstaklega þegar kemur að því að takast á við ofbeldi gegn börnum. Skólar og starfsmenn skóla verða að vera vel undir það búnir að bregðast við með fullnægjandi hætti ef grunur leikur á að barni sé beitt ofbeldi. Höfundur gerði ritrýni á rannsóknum sem könnuðu áfallastjórnun, áfallastjórnun í skólum og ofbeldi gegn börnum. Síðan voru mismunandi viðbragðsáætlanir sem skólar hafa aðgang að skoðaðar jafnt og lagaumhverfið á Íslandi í kringum ofbeldi gegn börnum. Að lokum, til að kanna ofbeldi gegn börnum og hlutverk skóla nánar, var sendur út spurningalisti til kennara í Hjallastefnunni. Spurningalistinn skoðaði fjölmarga þætti líkt og reynslu kennara og sjálfstraust í að takast á við ofbeldi gegn börnum, stuðning sem kennarar fá frá yfirmönnum og hvort kennarar þurfi meiri fræðslu í tengslum við ofbeldi gegn börnum. Niðurstöður þessarar ritgerðar sýndu að ofbeldi gegn börnum er til staðar í íslensku samfélagi og er mál sem þarfnast athygli. Höfundur komst að því að viðbragðsáætlanir fyrir skóla endurspegla mjög lagaumhverfið á Íslandi, sérstaklega lagaskyldu kennara til að tilkynna ofbeldi gegn börnum. Fyrirliggjandi viðbragðsáætlanir þurfa að ganga lengra en að útskýra bara tilkynningarskyldu kennara en þau úrræði sem til eru gera það ekki nægjanlega vel. Niðurstöðurnar bentu til þess að kennarar vilji og þurfi aukna fræðslu varðandi ofbeldi gegn börnum. Ennfremur höfðu kennarar Hjallastefnunnar grunað að barn sem þeir vinna með sé beitt ofbeldi, sem sannar algengi ofbeldis gegn börnum á Íslandi og þörf á frekari aðgerðum. Loks notaði höfundur þessarar ritgerðar niðurstöður hennar til þess að búa til og semja tillögur um úrbætur á viðbragðsáætlunum og úrræðum sem eru tiltækar fyrir kennara í íslenskum skólum.