Einmanaleiki í lífi eldra fólks: Getur notkun velferðartækni breytt stöðunni?

Abstract

Einmanaleiki meðal eldra fólks er vaxandi samfélagslegt vandamál sem getur haft veruleg áhrif á andlega og líkamlega heilsu. Í þessari ritgerð er skoðað hvernig og hvort hægt sé að draga úr einmanaleika hjá eldra fólki með notkun velferðartækni. Einmanaleiki getur sprottið af félagslegri einangrun, missi ástvina eða skertri þátttöku í samfélaginu. Jafnframt hafa þjóðfélagsbreytingar og hækkandi meðalaldur aukið þrýsting á velferðarkerfið. Niðurstöður benda til þess að velferðartækni geti haft jákvæð áhrif á lífsgæði eldra fólks, en tæknin leysir ekki þann vanda sem einmanaleiki er ein og sér. Árangursrík innleiðing byggir á því að lausnirnar séu aðgengilegar, notendavænar og studdar af þjálfun og þjónustu. Mikilvægt er að tæknin verði hluti af stærri heild þar sem hún styður við – en kemur ekki í stað – mannlegra samskipta og stuðnings. Framlag ritgerðarinnar felst í því að draga fram nauðsyn þess að samþætta tæknilausnir og félagslega þjónustu í markvissri stefnumótun til að mæta fjölbreyttum þörfum eldra fólks og bæta lífsgæði þeirra á áhrifaríkan hátt.