Action research on teaching Japanese at University of Iceland: Focusing on feedback effectiveness for students’ writing exercises

Abstract

This thesis is based on action research on my work as a teacher-researcher (Stenhouse, 1975). The key focus in this study was to capture how I grew professionally and personally through giving feedback about Japanese second language (L2) learner’s writing (my students) while teaching at the University of Iceland. I have taught Japanese as a second language in Iceland since 2007 and have had countless opportunities to correct L2 Japanese writing. I noticed that my students made many Japanese grammar mistakes in their writing and wondered how feedback could help them reduce the grammatical errors in accordance with the theory of Ferris and Roberts (2001). I began to work on my master’s thesis in 2012, before postponing my studies, and shifted the focus from Japanese particles to feedback when I resumed my master’s thesis in 2024-2025. Data was collected through L2 Japanese writing assignments, Jibun Techo journals, and questionnaires to my students. There were three key phases in this action research: conflicts, reflection, and professional and personal growth. I faced many issues and analyzed my conflicts by reflecting thoroughly, for example, by having collaborative dialogue with my critical friend. I realized flexibility was the key to overcoming my challenges. In conclusion, I faced problems due to cultural differences and solved them by accepting and adapting to these differences. Flexibility allowed me to become a hybrid educator who effectively combines purposefully chosen resources from both cultures: the local and my own (Nishida, 2003). Keywords: feedback, action research, teacher-researcher, critical friend, journaling

Þessi ritgerð er byggð á starfendarannsókn á störfum mínum sem rannsóknarkennari (e. teacher-researcher) (Stenhouse, 1975). Megináhersla þessarar rannsóknar er hvaða áhrif yfirlestur og endurgjöf á skriflegum verkefnum japönskunemenda við Háskóla Íslands hafði á mig bæði faglega og persónulega. Ég hef kennt japönsku sem annað mál á Íslandi frá árinu 2007 og þar með fengið mörg tækifæri til þess að fara yfir japönskuverkefni skrifuð af nemendum. Ég tók eftir því að nemendur gerðu ítrekað sömu málfræðivillur í verkefnum sínum. Endurgjöf gæti bætt hæfni þeirra og dregið úr málfræðimistökum samkvæmt tilgátu Ferris og Roberts (2001). Ég hóf vinnu við meistaraverkefnið mitt vorið 2012 áður en ég tók hlé frá námi. Þegar ég hóf aftur vinnu við ritgerðina haustið 2024, áttaði mig á því að helsta áhersluatriðið í endurgjöfinni ætti ekki að vera japönsk smáorð (e. particles) heldur frekar málfræðin almennt. Helstu rannsóknargögn ritgerðarinnar eru skrifleg japönskuverkefni nemenda, eigin minnispunktar (jap. Jibun Techo) og spurningarlistar sem ég lagði fyrir nemendur mína. Rannsókninni má skipta í þrjá hluta: áskoranir, starfstengd sjálfsrýni og þroski í lífi og starfi. Ýmis vandamál komu upp við vinnslu rannsóknarinnar, sem ég greindi í þaula með ýmsum aðferðum, meðal annars með uppbyggjandi umræðum (e. collaborative dialogue) með gagnrýnum vini (e. critical friend). Ég áttaði mig á því að sveigjanleiki væri lykilþáttur í því að sigrast á ákveðnum vandamálum. Menningarmunur olli gjarnan erfiðleikum en að lokum tókst mér að taka hann í sátt. Sveigjanleiki og opið hugarfar hjálpaði mér að takast á við áskoranirnar og verða útsjónarsamur kennari (e. hybrid educator) sem nýtir vandlega valin úrræði og námsefni bæði úr landinu sem starfað er í og eigin menningarheimi (Nishida, 2003).Lykilorð: Endurgjöf, starfendarannsókn, rannsóknarkennari, gagnrýninn vinur, dagbókarskrif