Not all those who wander are lost in Aotearoa's wild south : themes in wilderness perceptions in Tāhuna Queenstown, Aotearoa New Zealand

Abstract

Aotearoa New Zealand: the land of the long white cloud, and of the seemingly endless temperate rainforests, mountain ranges, plains, rivers and valleys. Aotearoa is home to upwards of ten thousand conservation areas, thirteen national parks and eleven wilderness areas, with around a third of the country’s landmass having some protective overlay. Much of that management and protection is overseen by the Department of Conservation, a government agency tasked with conserving and preserving Aotearoa’s historic and natural heritage. Perceptions regarding the scope of that management, and of the areas being managed, can however vary amongst the public. Whilst user, non-user and visitor perceptions have been analysed in the past, with the present influx of tourism Aotearoa wide, this study aims to fill a gap in the research surrounding user and non-user perceptions of Aotearoa’s conservation areas, and the Department of Conservation (DOC)’s management of those areas. The primary focus for this study is wilderness areas, and how users and non-users perceive these areas and their management comparatively to national parks and other managed conservation areas. This study gathered qualitative data from users and non-user regarding their perceptions of wilderness, wilderness areas and DOC’s management of national parks and conservation areas. The survey also sought to determine if respondents placed any importance on the designation of more wilderness areas. Survey responses were analysed in a variety of ways to extract general themes from the data and understand which elements were most important to users and non-users. The results of this analysis include: respondents’ accessibility of and to conservation areas; how their identity as New Zealanders (Kiwis) is represented in these areas; and finally, their degree of wilderness purism, which covered a range of levels but typically was moderate to high. This study can ideally help to inform future management of conservation and preservation areas, not just in Aotearoa but in countries with similar histories. This study highlights aspects of management that could be improved, and finally, given that only half of respondents desired further designation of wilderness areas, places emphasis on the importance of protecting what we have now.

Aotearoa Nýja Sjáland: land langa hvíta skýsins, og að því er virðist endalausra tempraðra regnskóga, fjallgarða, hásléttna, fljóta og dala. Aotearoa hýsir yfir tíu þúsund verndarsvæði, þrettán þjóðgarða og ellefu óbyggðasvæði og þriðjungur landmassans hefur einhverja verndarþekju. Mikið af þeirri stýringu og vernd er undir yfirumsjón Náttúruverndardeildarinnar, ríkisstofnunar sem hefur það hlutverk að vernda og varðveita sögu- og náttúruarfleifð Aotearoa. Viðhorf varðandi umfangið á þeirri stjórnun, og á svæðunum sem er stýrt, geta þó verið breytileg meðal almennings. Meðan viðhorf notenda, ekki-notenda og gesta höfðu verið greind áður og með núverandi innflæði ferðamennsku um alla Aotearoa miðar þessi rannsókn að því að fylla í eyður á rannsóknunum á viðhorfum notenda og ekki-notenda á verndarsvæðunum á Aotearoa og stýringu Náttúruverndardeildar (DOC) á þeim svæðum. Helsta viðfang þessarar rannsóknar eru óbyggðasvæði og hvernig notendur og ekki-notendur upplifa þessi svæði og stýringu þeirra í samanburði við þjóðgarða og önnur stýrð verndarsvæði. Þessi rannsókn aflaði eigindlegra gagna frá notendum og ekki-notendum varðandi viðhorf þeirra til óbyggða, óbyggðra svæða og stýringar Náttúruverndardeildar (DOC) á þjóðgörðum og verndarsvæðum. Könnunin leitaðist einnig við að ákvarða hvort svarendur legðu neina áherslu á val á fleiri óbyggðasvæðum. Svör við könnunum voru greind á margvíslegan hátt til að fá fram almenna umfjöllun út frá gögnunum og skilja hvaða þættir væru mikilvægastir fyrir notendur og ekki-notendur. Meðal niðurstaðna þessarar greiningar er: aðgengi svarenda á og til verndarsvæðanna; hvernig þjóðerniskennd þeirra sem Nýsjálendinga (Kiwi) er kynnt á þessum svæðum; og loks, stig þeirra af dýrkun á óspilltum óbyggðum, sem náði til margra þátta en var yfirleitt miðlungs til mikil. Þessi rannsókn getur ákjósanlega aðstoðað við að upplýsa áframhaldandi stýringu verndar- og friðunarsvæða, ekki einungis á Aotearoa heldur einnig í löndum með svipaða sögu. Þessi rannsókn skerpir á hvaða þætti stýringar eigi að bæta, og loks, að því gefnu að einungis helmingur svarenda vildi frekari viðurkenningu óbyggðasvæða, leggur áherslu á að vernda mikilvægi þess sem við höfum nú.