Vinsamlegast notið þetta auðkenni þegar þið vitnið til verksins eða tengið í það: https://hdl.handle.net/1946/682
Skoðað er hvernig þroskaþjálfar geta aðstoðað fólk með Alzheimers-sjúkdóm við að halda lífsgæðum sínum og huga að hvar og hvernig, hægt er að vera með íhlutun. Sagt er frá og stuðst við tvær kenningar um þroska mannsins, kenningar Maslows og kenningar Eriksons.
Þá er ítrekað að samstarf og samvinna fagaðila er mikilvæg og hefur þann tilgang að þjóna notanda þjónustunnar sem best. Með sameginlegum kröftum, geta fagmenn úr mismunandi stéttum nýtt krafta sína í að byggja upp faglega, notendavæna og öfluga þjónustu fyrir þann sem þarf á henni að halda. Kenningar um æviskeið geta nýst við meðferð einstaklinga skilgreinda með Alzheimers-sjúkdóm.
Rætt er um kenningar Maslows og Eriksons, en notast má þær við mat á stuðningi við einstaklinga og mat á á þörfum þeirrra sem eru með Alzheimer sjúkdóm á þessu æviskeiði.
Að lokum er rætt um mikilvægi valdeflingar til að efla sjálfræði fólks með Alzheimers-sjúkdóm.
Ég komst að þeirri niðurstöðu að aðferðafræði og þekking þroskaþjálfans gagnast í vinnu með fólki með skerta félagaslega og/eða líffræðilega færni og einnig þeim sem eru með skerta færni af völdum Alzheimer sjúkdóms.
Skráarnafn | Stærð | Aðgangur | Lýsing | Skráartegund | |
---|---|---|---|---|---|
Heildarskjal.pdf | 289.77 kB | Lokaður | Heildarskjal |