Privileges and immunities of international organizations

Abstract

Alþjóðastofnanir geta tekið þátt í alþjóðlegu samstarfi með ríkjum og öðrumalþjóðastofnunum. Þar sem þær eru lögaðilar þá geta þær skrifað undirsamninga við ríki og aðrar alþjóðastofnanir. Samskipti á alþjóðavísu geraþeim kleift að hafa sendinefndir staðsettar í löndum heimsins. Fulltrúarþeirra taka þátt í samningaviðræðum við gistiríkin sem sendinefndirnar erustaðsettar í. Vegna starfs og tilgangs sendinefndanna þurfa þær diplómatískafriðhelgi og fríðindi til þess að uppfylla tilgang sendifararinnar. Árið 1975gerði Alþjóðalaganefndin hinn svo kallaða Vínarsamning um fulltrúa ríkjagagnvart alþjóðastofnunum. Samningur var nokkuð óvinsæll á meðalaðildarríkja Sameinuðu þjóðanna og því er hann ekki í gildi. Þrjáralþjóðastofnanir eru skoðaðar í þessu lokaverkefni: Sameinuðu þjóðirnar,Evrópusambandið og Afríkusambandið. Stofnanir þeirra, saga og tilgangureru atriði sem eru skoðuð í þeim tilgangi að fá betri skilning, af hverju slíkarstofnanir ættu að hafa öðlast diplómatíska friðhelgi of fríðindi. Fjöldialþjóðastofnana hefur farið vaxandi. Mikilvægi og vald þeirra dregur framspurninguna um hvort þær ættu að hljóta takmörkuð friðhelgisréttindi eðafull diplómatísk réttindi. Niðurstaðan er að takmörkuð friðhelgi er nægilegfyrir alþjóðastofnanir frekar en full.