Fræðileg úttekt á sjálfsvígs forvarnaverkefnum fyrir ungmenni. Siðferðileg álitamál, algengi og áhættuþættir sjálfsvígshegðunar

Abstract

Sjálfsvíg ungmenna eru alvarleg samfélagsmein og hafa margar þjóðir heimsins kappkostað við að finna leiðir til að koma í veg fyrir þau. Siðferðilegur grundvöllur virðist vera fyrir notkun sjálfsvígs forvarnaverkefna þá sérstaklega vegna tengsla sjálfsvíga við geðraskanir og þess skaða sem af þeim hlýst. Það virðist vera brýn þörf á sjálfsvígsforvörnum fyrir íslensk ungmenni, þar sem tíðni sjálfsvíga á meðal íslenskra pilta er há. Að sama skapi virðist vera há tíðni sjálfsvígstilrauna á meðal íslenskra stúlkna en þörf er á að meta algengi hennar frekar. Lyndisraskanir og vímuefnavandi eru talinn einn stærsti áhættuþáttur sjálfsvíga á meðal ungmenna ásamt fjölda annarra þátta. Mikilvægt er að einblínt sé á þessa þætti við gerð forvarnaverkefna gegn sjálfsvígum ungmenna. Mikill annmarki er á rannsóknum á sjálfsvígsforvörnum þar sem margar þeirra meta ekki árangur út frá breytingum á sjálfsvígshegðun. Þörf er á fleiri rannsóknum til að meta árangur sjálfsvígs forvarnaverkefna, en vísbendingar eru um að sum þeirra geti dregið úr sjálfsvígshegðun.