Að staðna er að deyja

Abstract

Ef umbreyting viðfangsefnisins á sér ekki stað er um stöðnun að ræða og að staðna er það sama og að deyja. Umbreyting efnis frá einu verki til annars er skoðuð sem leið til að halda sér uppteknum. Efnin eru aðgengileg og fátækleg og tengjast stöðunum þaðan sem þau koma. Dýraafgangar, veðraður viður og beisluð náttúra er á meðal efnistaka. Ferlið við umbreytinguna er sett í fókus og Arte Povera og Fluxus eru tekin fyrir ásamt Marcel Duchamp, Jason Rhoades og Paul McCarthy.Munurinn á áhorfendum og þátttakendum í listumhverfinu. Gestir eða áhorfendur hafa áhrif á verk og verkin hafa áhrif á móti. Vandamál „hvíta kubbsins“ þar sem gallerí og stofnanir fylgja ekki eftir löngunum um náttúrulegt flæði í nálgun okkar við myndlistina.Hliðarsjálf er stór hluti af minni listsköpun. Þegar um hliðarsjálfið er að ræða þá verður maður ósjálfkrafa meðvitaðri um sjálfan sig og sína persónu. Maður gerir hlutina í mismunandi tilgangi og leyfir hverju sem er að gerast. Ég skoða hvernig ég skoða sjálfan mig. Ljósmyndir af mér eru notaðar eins og fundinn efniviður. Tengjast þessar tvær ólíku vinnuaðferðir eða er um tvo hluti að ræða sem hafa ekkert með hvorn annan að gera?